سایت ازدواج جوانان و مطالب همسرگزینی

نامزدی مرحله ای است برای شکل گیری یک زندگی جدید‎

نامزدی دوران خوشی هاست، پس از مراحل پر استرس خواستگاری، بله برون و شیرینی خوران، باید روزهای خوبی در انتظار زوج باشد.

نامزدی همانطور که از اسمش مشخص است؛ مرحله ای است برای شکل گیری یک زندگی جدید؛ یعنی قرار است گزینه ای باشید برای ازدواج و ادامه مسیر زندگی. پس به سلامت گذر کردن از آن، آنطور که به نظر می رسد کار آسانی نیست. خیلی از نامزدی ها قبل از رسیدن به مرحله اصلی به پایان رسیده و خیلی ها هم البته با موفقیت رفته اند مرحله بالاتر.

در واقع می توان گفت دوران نامزدی مرحله نیمه نهایی یک ازدواج است و خود ازدواج مرحله نهایی. البته درست رفتار کردن در این مرحله کار هر کسی نیست و کاربلدی می خواهد.

پس عروس خانم های عزیز اگر دلتان می خواهد از این مرحله سخت به سلامت بگذرید حتما این نکته ها را رعایت کنید.

به خاطر نامزدتان قرار قبلیتان را به هم نزنید
شما از روز اول باید اعتماد به نفس داشته باشید. اگر با هم به میهمانی یا جشن عروسی می روید از همان اول دنبال تایید و نظر مثبت نامزدتان نباشید. قرار نیست از روز اول او به شما بگوید چه لباسی به شما می آید و چه بپوشید و چه نپوشید. پس با خیال راحت لباس مورد نظرتان را بپوشید و راه بیفتید.

اگر نامزدتان چند روز بعد از نامزدی با شما تماس گرفت تا قرار دیدار و سینما و پارکی را با شما برنامه ریزی کند، خیلی زود قبول نکنید. قبل از اینکه جواب نهایی را بدهید اول چند لحظه ای از او وقت بخواهید و ببینید برای آن روز خاص وقت دارید یا نه. اگر وقت داشتید که بعد از چند دقیقه قبول کنید،و امااگر وقت نداشتید و برای مثال قرار است آن روز با دوستانتان بیرون بروید به هیچ وجه قرارهایتان را به هم نزنید.

مطمئناًبی قرار هستید که قبول کنید اما یک کم جلوی خودتان را بگیرید تا بعدها به نفع تان باشد. اگر شما از روز اول برای برنامه ها و قرارهایتان احترام قائل شوید، مطمئنا نامزدتان را هم مجبور می کنید که به قرارهای شما احترام بگذارد.

همیشه با اعتماد به نفس باشید
شما از روز اول باید اعتماد به نفس داشته باشید. اگر با هم به میهمانی یا جشن عروسی می روید از همان اول دنبال تایید و نظر مثبت نامزدتان نباشید. قرار نیست از روز اول او به شما بگوید چه لباسی به شما می آید و چه بپوشید و چه نپوشید. پس با خیال راحت لباس مورد نظرتان را بپوشید و راه بیفتید. باید به خودتان مطمئن باشید.

اگر از روز اول نظرش را به شما تحمیل کند تا آخر عمرتان باید به نظر او لباس بپوشید و غصه بخورید. خود کرده را هم تدبیر نیست.

نامزدی دوران خوشی هاست

برای زمان بازی و تفریح او ارزش قائل شوید
آقایان دنیای متفاوتی دارند. مردها عاشق وقت گذرانی و تفریح و بازی با دوستانشان هستند. این البته حق مسلم آنهاست پس لطفا به این حق احترام بگذارید.اگر با دوستانشان زمین فوتبال اجاره کرده اند، سریع برای خودتان برنامه نچینید. اگر قرار است او به شما و برنامه هایتان احترام بگذارد شما هم باید با لبخند ساک فوتبال را دستش بدهید و برایش آرزوی موفقیت کنید.

مردها از محدودیت می ترسند. اگر از روز اول و دوران نامزدی احساس خطر کنند، شاید این مرحله را به پایان نرسانند.

رمانتیک بودن تا حدی!
کادو دادن خیلی خوب است، اما قرار نیست همان روز اول همه پس اندازتان را بدهید ادوکلن و پیراهن مارک دار و کیف پول چرم گاومیش! و کفش پوست مار بخرید. بازی را یادتان نرود. اول باید او برای شما کادو بخرد، اولین کادو و دومی و سومی را که خرید شما هم دست به جیب شوید و کتاب یا خودکار یا خودنویسی بخرید با یک شاخه گل.

اولین کادو به هیچ وجه نباید گرانقیمت و آنچنانی باشد. بعدها کلی وقت دارید تا برایش کادوهای گرانقیمت و برند و و مارک دار بخرید. روز تولدش را هم لطفا منفجر نکنید. یک تبریک ساده با یک کادوی کوچک کافی است.

شوخی بیجا ممنوع!
اولین کادو به هیچ وجه نباید گرانقیمت و آنچنانی باشد. بعدها کلی وقت دارید تا برایش کادوهای گرانقیمت و برند و و مارک دار بخرید. روز تولدش را هم لطفا منفجر نکنید. یک تبریک ساده با یک کادوی کوچک کافی است.

توی دوران نامزدی کمی زندگی را جدی بگیرید. ممکن است دوستان و آشناهای شما به شوخی هایتان بخندند اما نامزد و خانواده اش حتما فرق می کند.از ترکاندن بادکنک و جیغ و هورا کشیدن برای ترساندن و شوخی کردن، حرف های بامزه زدن و سوپرایز کردن خودداری کنید.

داد زدن و خط و نشان کشیدن مناسب شما نیست
مگر یک خانم متشخص خط و نشان می کشد. اگر دلتان می خواهد دوران نامزدی بی تنش و آرامی داشته باشید، لطفا شمشیر را از رو نبندید. خودتان را بگذارید جای آن مرد نامزد؛ اگر از روز اول برایش خط و نشان بکشید، در ابرهای بالای سرش زندگی پر از اره و تیشه و جنگ و دعوا می بیند و دیگر دلش نمی خواهد با چنین زنی زیر یک سقف برود.

تا زبان چرب و نرم هست چرا باید سراغ اره و تیشه و جیغ و داد رفت. تا سنت زیبای گفتمان وجود دارد چرا باید صدا را بالا برد و جنگید. اگر مرد دوران نامزدی آرامی داشته باشد، زودتر بساط یک عروسی مجلل را فراهم می کند.

نامزدتان را آزار ندهید
مردها از غر زدن و نق شنیدن متنفرند، حاضرند نصف عمرشان را بدهند و هیچ وقت شاهد غر زدن کسی نباشند چه برسد به اینکه نامزدشان مدام کنار گوش شان چیزهایی بگوید که سعی در نشنیدنش دارند.

اگر موضوعی ناراحت تان کرده یا از رفتاری ناراحت می شوید، با زبان آرام و بدون غرغر بیان کنید، اینطوری هم زودتر نتیجه می گیرید و هم انگ یک زن غرغرو بهتان نمی زنند. حواستان باشد، مردها اصلا به ادامه زندگی با یک فرد غرغرو اشتیاقی ندارند و سعی می کنند از اینجور افراد فاصله بگیرند.

مشاهده پست مشابه : اردبیل چت |چت اردبیل | چتروم اردبیل

دوران عقد، دوران شناخت بهتر و عمیقتر است

در این مقاله به سوالات رایج درباره دوران عقد پاسخ می دهیم، با ما همراه باشید:

الف) آیا در دوران نامزدی و عقد هم می توان شناخت کسب کرد؟
اگرچه لازم است که شناخت نسبی برای شروع یک زندگی و انتخاب فرد مناسب را در همان دوران خواستگاری به دست آورده باشید، ولی دوران عقد هم به نوبه خود شناختی نسبت به یکدیگر به زوجین می دهد. درواقع دوران عقد، دوران شناخت بهتر و عمیقتری است و این شناخت می تواند مقدمه ای بر سازگاری بهتر و تفاهم بیشتر در دوران پس از عروسی باشد.

درواقع در این دوران، از طرفی به دلیل اینکه برخی رودربایستی ها و ترسها کمتر شده است و از طرف دیگر زوجین در موقعیت های گوناگونی مانند منزل اقوام، مسافرت، گشت و گذارهای دو نفره و ... در کنار هم هستند، می توانند شناخت بیشتری از خلقیات یکدیگر به دست آورند.

ب) رفت و آمدهای دوران عقد چقدر باید باشد؟
بهترین راه آن است که زن و شوهر در محیطی آرام با یکدیگر در این باره به گفتگو بنشینند و در این رابطه، نظر خانواده دختر را نیز در نظر داشته باشند زیرا ممکن است خانواده دختر، شرایطی داشته باشند که رفت و آمد پسر را به منزل خانواده دختر محدود کند؛ مسائلی از قبیل:
محدودیت های اقتصادی، فضای منزل کوچک و محدود، وجود فرزندان کوچکتر و ... .

آقایان توجه کنند:
1- حتماً پیش از رفتن به منزل خانواده همسرتان، با همسرتان هماهنگ کنید تا آمادگی بهتری داشته باشند.

2- در میزان ارتباطات خود تعادل را حفظ کنید. اینگونه نباشد که چند روز پشت سرهم رفت و آمد داشته باشید و چند روز پشت هم، خبری از همسرتان نگیرید!

3- برای بیرون رفتن و یا مسافرت با همسرتان، به عرف خانواده او توجه کنید.

4- در دیدارهایتان، حتماً به همسرتان ابراز محبت کنید! رسول خدا (ص) فرمودند: «هرچه ایمان انسان کاملتر باشد، به همسرش بیشتر اظهار محبت می کند »1. البته بسیار مراقب باشید که این ابراز محبت در خلوت دو نفره تان انجام گیرد و در حضور دیگران، بخصوص فرزندان کوچکتر، خوددار باشید.

5- در مناسبتها به همسرتان هدیه بدهید، هرچند هدیه ای کوچک باشد!

خانمها توجه کنند:
1- همسرتان را در جریان آداب و رسوم خاص و عرفهای ارتباطی که برای خانواده تان مهم هستند، بگذارید.

2- گاهی شما نیز برای ابراز محبت به همسرتان، هدیه دهید! البته بسته به عرف خانواده تان، ماین هدیه می تواند از طرف شما به تنهایی، و یا شما و خانواده تان باشد.

3- اگر شرایط منزلتان طوری است که ارتباط دونفره را مشکل می کند، می توانید تفریحات دونفره تان را در خارج از منزل، برنامه ریزی کنید.

ج) روابط زناشویی چگونه باشد؟
در دوران محرمیت نامزدی، با اینکه به هم محرم هستید ولی بسیار بهتر است که ارتباط جسمانی برقرار نکنید و دختر نیز پوشش خود را تا حد زیادی رعایت کند چون ممکن است یکی از طرفین یا هردو به دلایلی از عقد و ادامه رابطه، منصرف شود که در این حال، عدم رابطه جسمی به نفع هردو نفر است.
بعد از خواندن خطبه عقد، می توان پوشش کمتری داشت و ارتباطاتی را برقرار نمود ولی بهتر آن است که آن مقدار از رابطه جنسی که عرفاً به بعد از عروسی موکول شده است رعایت شود.

نکته بسیار مهم:
هم آقایان هم خانمها بسیار به این نکته مهم توجه داشته باشند که عدم تمایل هر یک از زوجین به برقراری هرگونه رابطه جسمانی با یکدیگر، مسئله ای طبیعی نیست! به عبارت دیگر، در دوران عقد، دختر و پسر نیازمند برقراری ارتباط زناشویی با یکدیگر هستند و چنانچه یکی از زوجین، از برقراری هرگونه ارتباطی طفره می رود، باید علت آن را بررسی کرده و مشکل را حل کرد.

برخی از دلایل اینگونه رفتارهای غیر طبیعی عبارتند از:
ازدواج تحمیلی، عجله مرد در برقراری ارتباط عدم برقراری پیوند عاطفی بین زوجین، بی اعتمادی به یکدیگر، نیاموختن مهارتهای ارتباطی، ترس از مردان در زن، مشکلات روحی قبلی، عدم ترشح هورمونهای جنسی، وجود ارتباطات خارج از چهارچوب ازدواج، عدم اطمینان از توانمندی در ارضای دیگری و ...

راه حل مناسب این است که در محیطی آرام و به دور از تنش، و در خلوتی دو نفره، انتظار خود را از همسرتان بگویید و به او اطمینان دهید که او را دوست می دارید و اگر مشکلی هست به او در رفع آن کمک خواهید کرد. سپس مشکل مطرحه شده از طرف همسرتان را اگر جسمانی بود به کمک پزشک متخصص و اگر جنبه روحی داشت به کمک مشاور متعهد برطرف کنید.

دوران عقد و نامزدی یکی از شیرین ترین دوران زندگی هر دختر و پسر جوانی است‎

دوران عقد و نامزدی یکی از شیرین ترین دوران زندگی هر دختر و پسر جوانی است. این دوران مرحله است برای شکل گیری و شروع یک زندگی، به این معنی که دختر و پسر در این دوران سعی در شناخت یکدیگر دارند و تصمیم می گیرند که آیا می توانند در ادامه مسیر زندگی در کنار هم باشند.

خیلی از نامزدی ها به مرحله پایانی و ازدواج ختم می شود ولی در بعضی نامزدی ها دختر و پسر به این نتیجه می رسند که نمی توانند زندگی شاد و مسالمت آمیزی رادر کنار یکدیگر داشته باشند پس تصمیم میگیرند نامزدی خود را پایان دهند. دوران نامزدی دوران مهمی است و درست رفتار کردن و درست تصمیم گرفتن در این مرحله می تواند نقش به سزایی در خوشبختی آینده داشته باشد.

برهم خوردن نامزدی خسارت یا موقعیت!!
تشکیل خانواده و زندگی زیر یک سقف امر بسیاری مهمی است. بسیاری از افراد برهم خوردن نامزدی را خسارتی بزرگ می دانند و از بروز این اتفاق بسیار هراس دارند در این میان می توان از خانواده هایی یاد کرد که از دوران نامزدی می ترسند و حتی عقد ماندن دختر در خانواده پدر را نمی پسندند. این گونه از افراد برهم خوردن نامزدی را نوعی ریختن آبرو می دانند و برای جلوگیری از این مشکل سعی می کنند دوران نامزدی وحتی عقد را به کمترین زمان ممکن تبدیل نمایند. حال جای یک سوال در اینجا باقی می ماند آیا برهم خوردن نامزدی بهتر از تشکیل یک خانواده بر پایه هایی ست و لرزان و یک زندگی نامطمئن نیست؟

اگر دو جوان قبل از اینکه زندگی خود را آغاز کنند بتوانند با شناخت و درک بیشتر و راهنمایی والدین تصمیم درستی بگیردند بهتر از یک عمر کشمکش، فرزندان سرگردان و زندگی سخت و طاقت فرسا است.

بسیاری از افراد برهم خوردن نامزدی را خسارتی بزرگ می دانند و از آن هراس دارند

دیگه خواستگار ندارم
زندگی در شهر های کوچک و روستاها دارای مزایای فراوانی است. در مورد ازدواج نیز شاید بتوان گفت که شناختی که در شهرها و روستاها نسبت به افراد و و خانواده ها وجود دارد حسن بزرگی برای ازدواج است زیرا دیگر هیچ خواستگاری غریبه نیست و خانواده ها یک شناخت کلی را نسبت به یکدیگر دارند. اما در این میان مشکلی وجود دارد که زندگی بسیاری از دختران جوان را با چالشی بزرگ مواجه کرده است. در بسیاری از روستا ها و شهرهای کوچک زمامی که نامزدی و عقد میان دختر و پسری برهم می خورد نوع نگاه ها تغییر می کند و سرنوشت دختر دستخوش نوع نگاه دیگران می گردد:

« دانشجوی سال سوم روانشناسی بودم که از یکی از شهرهای بزرگ اطراف با معرفی یکی از آشنایان خواستگاری برایم آمدتحقیقات و مراحل خواستگاری انجام شد و ما بین ما صیغه محرمیت خوانده شد تا بتوانیم در این مدت شناخت بهتری از هم پیدا کنیم، با گذشت مدتی متوجه بروز برخی ناهنجاری ها در رفتار نامزدم شدم و هر چه سعی کردم نتوانست تغییری در این رفتارها ایجاد کنم به همین دلیلی نامزدی ما بهم خورد.خبر به هم خوردن نامزدی درروستای کوچک ما پیچید نوع نگاهها تغییر کرد. از آن روز ها 5 سال میگذرد و دیگر هیچ خواستگار مناسبی برای من پیدا نشده، اگر هم خواستگاری بوده یا مردی مسن که زن و یچه هم داشته و یا مردانی زن مرده که به دنبال مادری برای فرزندانشان می گشتند. در این روستا به چشم یک زن مطلقه به کم نگاه می کنند . از این وضعیت خسته شده ام و دلم می خواهد از این روستا بروم»

اگر تحقیقی انجام دهید از این دست دختران در روستا ها و شهر های کوچ کم نیستند که قربانی نوع نگاه دیگران شده اند.

بسیاری از افراد برهم خوردن نامزدی را خسارتی بزرگ می دانند و از بروز این اتفاق بسیار هراس دارند در این میان می توان از خانواده هایی یاد کرد که از دوران نامزدی می ترسند و حتی عقد ماندن دختر در خانواده پدر را نمی پسندند. این گونه از افراد برهم خوردن نامزدی را نوعی ریختن آبرو می دانند و برای جلوگیری از این مشکل سعی می کنند دوران نامزدی وحتی عقد را به کمترین زمان ممکن تبدیل نمایند.

دختران بی گناه
کمی منطقی باشید این گونه از دختران گناهی مرتکب نشده اند آنها فقط تلاش کرده اند جلوی شروع یک زندگی نافرجام رابگیرند. دوران نامزدی دوران شناخت و گرفتن تصمیم نهایی است . در این دوران زندگی زناشویی آغاز نشده است که با برهم خوردن آن دختر مطلقه فرض شود. این اتفاق برای هر خانواده ای ممکن است بیوفتد و جلوی ضرر ازهر کجاگرفته شود به نفع خانواده خواهد بود.

در این میان نقش مسئولین فرهنگی و رسانه بسیار مهم است شواهد نشان گر آن است که کار فرهنگی و اطلاع رسانی دقیق در این زمینه و بالاتر رفتن سطح آگاهی می تواند مشکلات بسیاری از دختران جوان را حل کند دخترانی که نخواسته اند زندگی خود را بر روی نداشته ها بنا کنند ؛ دخترانی که به جرم گناه نکرده دیگر فرصتی مناسب برای آنها به وجود نمی آید و نامزدی نافرجام برای آنها تبدیل به پایان رویاهای زندگی خوب و سعادتمند شده است.

روزهایی كه هرگز فراموش نمی شوند و یادآوری خاطرات شیرینش پس از سالها و حتی در ایام پیری لبخند و شادی را به فرد هدیه می دهد.

با این اوصاف شاید بسیاری گمان كنند كه این دوران از هرگونه تلخی و سختی دور است و تنها و تنها شادی و نشاط در آن جای دارد. اما اگر با نگاهی واقع بینانه به زندگی نگاه كنیم، می بینیم كه سختی ها و تلخی ها هم در این دوران زیبا جولان می دهند. سختی ها و تلخی هایی كه برخی طبیعی و حاصل تفاوتهاست و برخی دیگر به دلیل اشتباهات كوچك و بزرگ خودمان ایجاد می شوند.

چنانچه اشاره شد مشكلات گروه اول طبیعی و اجتناب ناپذیرند. اما مشكلات گروه دوم مصنوعی و به دلیل برخورد و رفتارهای اشتباه مان است و می توان با كمی توجه و تغییر در آنها از بسیاری از تنش های این دوران جلوگیری كرد.

- چشم و هم چشمی

پایبندی به رسم و رسوم های اشتباه، توقع های زیاد و بی مورد، پرداخت هزینه‌های سنگین و... همه و همه آفت های بزرگی هستند كه در جامعه امروز ما به دلیل چشم و هم چشمی در امر ازدواج ایجاد شده است. بر این اساس است كه برخی گمان می كنند هر چه در مراسم و خرید عقد یا عروسی شان، در تهیه جهیزیه و ... بیشتر خرج كنند و تشریفات داشته باشند شخصیت و آبروشان بیشتر حفظ می شود.

همین تفكرات و دیدگاه های اشتباه،‌ به جای ایجاد لذت بردن از شیرینی های دوران نامزدی، دلهره و اضطراب و تلخی را به افراد به خصوص دختر و پسر هدیه می كند. آقا پسر مدام باید در فكر كار و كسب درآمد برای تامین مخارج بالای ازدواج و تهیه مسكن و ... باشد و دختر خانم نیز خود را در پس دغدغه های گرفتن مراسمی باشكوه برای عقد و تهیه جهیزیه ای عالی و ... اسیر می كند. بنابراین ازدواجی كه باید باعث آرامش و لذت بخشی طرفین شود، به مراسمی دلهره آور تبدیل شده و همه خاطرات شیرین این دوران را تحت الشعاع قرار می دهد.

به رخ كشیدن اطرافیان و زندگی شان چیزی جز كوچك كردن و تحقیر فرد مقابل و در نهایت ایجاد جر و بحث و اختلاف و درگیری میان نامزدها حاصل دیگری ندارد

-مقایسه

متاسفانه برخی از دختر و پسرها علاوه بر چشم و هم چشمی مدام در حال مقایسه نامزد خود با دیگران هستند. چرا شوهر فلانی از شوهر من خوشگلتر یا خوش تیپتره؟ چرا نامزد فلانی تو هزینه كردن اینقدر هوای جیب شوهرشو داره ولی تو بی خیالی؟ چرا خانواده شوهر خواهرم فلان برخورد را داشتند ولی خانواده شما ندارن؟ و...

در واقع به رخ كشیدن اطرافیان و زندگی شان چیزی جز كوچك كردن و تحقیر فرد مقابل و در نهایت ایجاد جر و بحث و اختلاف و درگیری میان نامزدها حاصل دیگری ندارد. چقدر زیباست كه دختر و پسر در این دوران زیبا برای حفظ روابط صمیمانه و مهر آمیز خود و لذت بردن از زندگی دست از مقایسه های ویرانگر خود برداشته و به داشته هایشان قانع باشند.

- بی اعتمادی

گاه افراد به دلایل مختلفی چون علاقه افراطی، دوستی قبل از ازدواج و یا بدبینی به فرد مقابل، نسبت به نامزدشان حساسیت بی مورد پیدا کرده و به وی بی اعتماد می شوند. باید توجه داشت كه هیچ یك از موارد ذكر شده نمی تواند دلیل موجهی برای بی اعتمادی به نامزد باشد. پسر و دختر زمانی كه با هم عقد می كنند چون یك روح در دو بدن می شوند. آیا كسی را می شناسید كه به خودش بی اعتماد و شكاك باشد؟ همیشه با خود مرور كنید كه همسر شما پاكترین و بهترین هاست، مگر آنكه خلاف آن به شما ثابت شود. (البته چنین افكاری برای افرادی كه دچار بیماری بدبینی هستند، طبیعی بوده و تنها مراجعه به پزشك و سیر طول درمان آنها را درست می كند.)

- سوء تفاهم

بسیاری از روان شناسان معتقدند سوء تفاهم یكی از مهمترین عوامل ایجاد اختلاف و درگیری در دوران نامزدی و حتی زندگی مشترك است. اما سوء تفاهم دقیقا چیست؟ سوء تفاهم یعنی این که طرفین به درستی به مقاصد حقیقی رفتار یا سخن هم پی نمی برند. یعنی چیزی که گفته می شود غیر از چیزی است که فردمقابل از آن می فهمد. برخی افراد به جهت دارا بودن روحیه ای خاص، برای دچار شدن به سوء تفاهم به شدت آماده اند و ذهنشان از هر سخنی، برداشتی نامطلوب دارد. به همین دلیل باید سعی كنند تابه درستی منظور حرف یا برخورد فرد مقابل را از وی نپرسیده اند قضاوت نكنند.

هدف از گرفتن مراسم عروسی این است که زن و شوهر آغاز زندگی مشترکشان را اعلام کنند

هدف از گرفتن مراسم عروسی این است که زن و شوهر طی مراسمی مسرت بخش آغاز زندگی مشترکشان را به آشنایانشان اعلام کنند و آنها را در شادی این رویداد زیبا با خود همراه کنند. اما چه بسیارند عروس و دامادهایی که با مقدم شمردن افراطی دیگران، به این همراهان موقتی اجازه می دهند که فرصت چشیدن طعم شیرین این روزهای به یاد ماندنی را از آنها بگیرند!

اردیبهشت ماه بود. یک جمعه شب نیمه ابری با رگبارهایی که مدام قطع و وصل می شد. ما، یعنی من و مسعود، به همراه خانواده های هر دو طرف برای شام به پارک رفته بودیم. بعد از شام که زحمت آن را مادرهایمان کشیده بودند، پدر مسعود دوباره سر حرف تاریخ عروسی را باز کرد. پدر من هم در تأیید اینکه ما نباید بیشتر از این عقد باقی بمانیم پی حرف را گرفت و برادر کوچکم را فرستاد تا از ماشین تقویم را بیاورد. تقویم که آمد دوباره رایزنی ها شروع شد. مادر من خرداد را مناسب نمی دانست چون چند تا از فامیل هایمان قبلاً سفارش داده بودند که در این ماه چند تا عروسی دارند و آخر هفته خالی ندارند. از صحبت های مادر و خواهر مسعود هم فهمیدیم که تیر ماه هم فرصت خوبی برای عروسی گرفتن نیست چون فلان فامیل زایمان می کند، فلانی سفر است، آن یکی پسرش کنکور دارد نمی آید و ... خلاصه بعد از کلی کش و قوس کاشف به عمل آمد که سه شنبه 5/5/95 شبی است که هیچ یک از فک و فامیل دو طرف برنامه ای ندارد. من و مسعود که دیگر از این بحث تکراری خسته شده بودیم و زورمان هم به خانواده هایمان نمی رسیدیم همین تاریخ را گرفتیم و چسبیدیم.

جهاز بُرون
از فردای آن روز بازار گردی های من و مادرم دوباره شروع شد. در این یک سال عقد، تقریباً همه جهیزیه ام را خریده بودیم ولی مادرم معتقد بود که هنوز چیزهایی کم است. هر روز به همین ترتیب می گذشت تا اینکه تیرماه به نیمه رسید. شنبه صبح بود که جهیزیه ام را به خانه خودمان بردیم. من بودم، مادرم، خاله ام و دخترش. تا شب قسمت زیادی از جهیزیه را چیدیم، بسیار مرتب و منظم.

موقع رفتن در خیابان یکی از فامیل هایمان را دیدیم و به خیال اینکه او هم از جهاز بُرون من خوشحال شده به او گفتیم که همسایه اش شده ایم. به یک ساعت نرسید که تماس ها و پیام های عمه و زن عمو و عمو زاده ها و عمه زاده ها و دایی زاده ها و این و آن شروع شد، که چرا برای مراسم جهاز بُرون ما را دعوت نکردید؟ هر چه که گفتیم مراسمی نبود جز عرق ریختن و جابجایی وسایل، افاقه نکرد و چند تایشان قهر کردند. مادرم هم برای اینکه وضع از این بدتر نشود به آنها زنگ زد و رسماً ازشان خواست تا فردا برای چیدن باقی وسایل بیایند.

در این گیر و دار مادر و خواهر و زن برادر مسعود هم برای اینکه از قافله عقب نمانند سر ظهر با یک جعبه شیرینی و مقداری میوه پیدایشان شد. گروه جدید طی یک تبانی ناگفته کلاً چیدمان گروه قبلی را زیر سوال بردند و با چیدن وسایل ریز و درشت از جمله گاز پیک نیک و سیخ های کباب و ... روی میزها و گوشه و کنار خانه نوعی بی نظمی کسل کننده را ایجاد کردند، دلیلشان هم محکم بود «حالا که پدر و مادرت زحمت کشیده اند و خریده اند، چرا مردم نبینند؟»

با مقدم شمردن افراطی دیگران طعم شیرین این روزهای به یاد ماندنی را از خود نگیرید

آقا و خانم بازیگر
فقط یک هفته تا عروسی باقی مانده بود که فیلمبردار زنگ زد و یاد آوری کرد که فردا برای تهیه کلیپی که قرار است در مراسم عروسی مان برای خانم ها پخش بشود و بعد هم در فیلم عروسی مان بیاید به دفتر او برویم. صبح زود راه افتادیم و هنوز آفتاب در نیامده بود که به یک منطقه کوهستانی رسیدیم. فیلمبردار به ما گفت که چه باید بکنیم ولی من و مسعود که تا به حال بازیگری نکرده بودیم مدام خراب می کردیم. یک بار هم نزدیک بود من با مغز از کوه به پایین سقوط کنم که مسعود دستم را چسبید و خوشبختانه به خیر گذشت. بعد از پایان فیلمبرداری که غروب بود مثل دو تا جنازه به خانه هایمان برگشتیم.

شب عروسی
با اشک وارد سالن شدم. مهمان ها فکر کردند که من از همین اول گریه جدایی از پدر و مادر سر داده ام اما واقعیت این بود که آن لنزهای عسلی لعنتی چشمم را اذیت می کرد و بی اراده اشکم را جاری می کرد. تصمیم گرفتم که لنزها را در بیاورم ولی اطرافیان گفتند که رنگ چشمان خودت به رنگ و لعاب آرایشت نمی خورد و مردم متوجه این قضیه می شوند بنابراین بهتر است تحمل کنی. و این طور شد که من در شب عروسی ام به خاطر اشک هایم نه درست کسی را دیدم و نه جایی را!

پای تختی
فردا خیلی از مهمان ها دوباره دور هم جمع شدند و کادوهایشان را آوردند. البته باز هم من از این مراسم چیزی نفهمیدم چون آنقدر که حواس ها به گوینده ای که مقدار و نوع کادوها را اعلام می کرد و نویسنده ای که اقلام را در دفتری یادداشت می کرد بود، به من که چشم هایم به خاطر لنز دیشب مثل کاسه خون شده بود و درد داشت نبود!

خداحافظی
بعد از پای تختی همه شال و کلاه کردند که بیایند و خانه عروس و داماد را ببینند. آمدند و بعد از اینکه همه جا از جمله کشوهای فریزر و آفتابه لگن دستشویی را چک کردند ما را به خدا سپردند و بالأخره رفتند.

یک روز بعد
با زنگ تلفن از خواب پریدم. به ساعت نگاه کردم. باورم نمی شد که ساعت دوازده باشد. تلفن را برداشتم. مادرم بود که می گفت دم در فرودگاه هستند. آخر ما برای ماه عسل ساعت یک ظهر بلیط مشهد را رزرو کرده بودیم. مسعود را که طفلی هنوز بیهوش افتاده بود بیدار کردم. هر کداممان به سمتی می دویدیم. آن هم در میان اسباب اثاثیه ای که مدام به دست و پایمان گیر می کردند. آخر هم یکی از پیاله های سرویس آجیل خوری که به دستور یکی از همان جهاز چین ها روی عسلی کنار در اتاق خواب چیده شده بود افتاد و خرده شیشه هایش به پای مسعود فرو رفت.

به درمانگاه رفتیم و با چند بخیه برگشتیم. پرواز را از دست داده بودیم، حوصله کسی را هم نداشتیم. به همین خاطر به پدر و مادرهایمان گفتیم که چون می خواستیم شگفت زده شان کنیم با یک تور به ایرانگردی رفته ایم. چند روزی تلفن خانه را جواب نمی دادیم، روزها وسایل را مرتب می کردیم و شب ها چراغ خاموش رفت و آمد می کردیم تا مبادا آن آشنایمان ببیند. البته بد هم نشد، در این چند روز حسابی خوابیدیم!

با سلام.به دنیای ویستا بلاگ و وبلاگ جدید خود خوش آمدید.هم اکنون میتوانید از امکانات شگفت انگیز ویستا بلاگ استفاده نمایید و مطالب خود را ارسال نمایید.شما میتوانید قالب و محیط وبلاگ خود را از مدیریت وبلاگ تغییر دهید.با فعالیت در ویستا بلاگ هر روز منتظر مسابقات مختلف و جوایز ویژه باشید. در صورت نیاز به راهنمایی و پشتیبانی از قسمت مدیریت با ما در ارتباط باشید.برای حفظ زیبابی وبلاگ خود میتوانید این پیام را حذف نمایید.امیدواریم لحظات خوبی را در ویستا بلاگ سپری نمایید...